Psychose Anders 2

Hieronder volgt een artikel geschreven door A.V., waarin ze haar ervaringen met de psychiatrie inkadert in andere systemen en ontwikkelingen.

"De Nieuwe Tijd is begonnen en NU? -Waarom nog steeds de Wereld op drift: Waarom is er nog zoveel mis in de wereld? Mensen blijven zich dit afvragen. Wat er allemaal mis is of lijkt, hoef ik niet op te noemen. De kranten staan er vol mee en de journaal's en actualiteiten rubrieken brengen het via de t.v. binnenkamers met beeld en geluid. De kern van de zaak is dat we van onszelf vervreemd zijn. 

Hoe zouden we onszelf kunnen verbinden aan een financieel systeem dat zich inmiddels door een eenzijdig hebzuchtig beleid zichzelf heeft omgebracht.Ons onderwijs is vaak voor zowel de leerling danwel leerkracht demotiverend, te gericht op prestaties, nog steeds veel feitenkennis, de eigen en de sociale intelligentie komt hierbij in het geding. En niet te vergeten de verschillende dogmatische Godsdiensten die elkaar bevechten aangezien ze allen denken dat hun God en religie De Waarheid is. 

En de tegenwoordige politiek die al jarenlang denkt alles te kunnen ondervangen met regels en wetten die de "gehoorzame" burger op een verkeerd spoor zet. Dan heb je nog de reguliere geneeskunde, w.o. de GGZ, waarin ikzelf ervaring heb met hun werkwijze, wat onder meer de aanleiding is dat ik dit artikel schrijf. -De wereld, het systeem en ik: Eerst zal ik nog iets toelichten over Hooggevoeligheid. 

Hooggevoeligheid is iets anders dan overgevoeligheid want deze eigenschap kan je bij ieder mens vinden, dit is meer een zaak van het ego. En kenmerken van HSP-er, High Sensitief Person, deze kenmerken komen ook wel voor bij meerdere mensen.   Alleen bij een hooggevoelig iemand spelen meer kenmerken een rol en worden ze versterkt waargenomen, waardoor ze nog al eens een verkeerd stempel krijgen omdat het als een klacht wordt gezien. 

Voor degene die het betreft heeft dit nogal impact, aangezien dat hij als "niet goed" wordt bestempelt. Zo voelt hij zich geen volwaardig lid van de maatschappij,dit kan zo op hem drukken dat hij zijn leven hierop inricht, zich dus richt op de beperkingen en niet op zijn kunnen. Iedereen kan begrijpen dat dit schadelijk is en kan zijn, zowel voor degene die het betreft, als voor de maatschappij, een mens die geen respect krijgt, of respect voor zichzelf kan opbrengen wordt onverschillig, heeft niets meer te verliezen. (Waar hij staat kan natuurlijk vervangen worden door zij.) 

Bij mij werd toen ik 54 jaar was n.a.v. een Manische Psychose, de ziekte Manisch Depressieve Stoornis gediagnosticeerd. Over deze ziekte had ik wel eens gelezen, zij het over de extremen, deze zijn immers het interessantst. Gelijk riep ik; zeer verontwaardigt, en terecht bleek later, "dat heb ik niet". Maar eerlijk is eerlijk zo'n plotselinge heftige manie is niet gemakkelijk op te sporen. Wel is het zo, net als met alle symptomen; het komt ergens vandaan, het komt niet uit de lucht vallen. Hier wordt mijns inziens in de GGZ veel te laconiek mee omgesprongen en daardoor te snel een standaard label aan opgehangen.  

Zelf heb ik mij dat stempel nooit toege-eigend, zelfs nooit getwijfeld of ze misschien toch niet gelijk konden hebben. Tussen de episodes in was ik een "normaal" mens. Aan de "lotgenotenlijn"kreeg ik veel verhalen te horen van "lotgenoten," zodoende wist ik van hun problemen. En die waren er ook buiten de episodes om, ook schrok ik soms van de hoeveelheden medicijnen, meerdere verschillende soorten, die ze kregen voorgeschreven. Zelf noemde ik mij een plus-minus mens, vanwege mijn enorme brede belangstelling, wat zich vooral uitte in het lezen van vooral informatieve boeken op velerlei gebied, vandaar toen die toepasselijke benaming.  

Mijn eigen ervaring was wel dat de plotselinge manische psychoses optraden i.v.m. een zekere gevoeligheid. Tevens wist ik dat ik kenmerken vertoonde van een HPS-er, High Sensitief Person. Tot voor kort wist ik niet dat deze jas mij zo precies zou passen. Vooral de benaming SIM; Sensitief Intelligent Mens. Dat ik niet ziek ben, is voor mij duidelijk en als ik zie hoe het er in de wereld aan toe gaat en hoe er op gereageerd wordt, weet ik zeker dat ik geestelijk gezonder ben dan een hoop volwassenen of ze nu weinig dan wel veel in de melk te brokkelen hebben. 

Daaraan hoefde ik zelf niet te twijfelen ook al door fijne en vaak diepgaande gesprekken die ik met mensen heb, en het vertrouwen wat ze mij schenken door wat ze vertellen, ze merken dat ik kan luisteren zonder te oordelen en met empathie. Uit ervaring weet ik dat dit niet is aan te treffen bij mensen die meer trekken vertonen van wat de symptomen aangaat van een Manische Stoornis. En dit soort gesprekken zijn voor mij erg waardevol aangezien ik zo'n niet passend stempel heb opgedrukt gekregen. Ik werd daarop toch afgerekend, in het dorp waar ik woon. 

Zelf was ik hierover heel open, wilde er wel alles over vertellen maar kreeg vaak geen kans, soms leek het wel of mensen bang waren dat ik ze kon besmetten door er alleen maar over te praten. Wel kreeg ik de indruk dat erover gepraat werd, al wisten ze niet van de hoed en de rand. Mensen kunnen goed invullen, dat is veiliger. En ik kan mezelf dan wel niet ziek vinden, zeker weten dat dit zo is. Maar verklaar naar de buitenwereld maar eens die manische psychose, de meeste mensen vinden alles eng wat buiten het "gewone" gedrag valt. De psychiater incluis.  

Mijn kwartje viel, pardon; verkeerde omschrijving, want mijn kwartje was al gevallen, ik kon het weer oprapen. Onlangs kreeg ik een boek in handen van Barbara Driessen: "Sensitieve Intelligentie". Barbara is een veelzijdige psychotherapeut. Zij omschrijft hierin vier types : "Het mentale type", "Het emotionele type", "Het somatische type", en "Het spirituele type: "hoopt er inspiratie op te doen op een verbindend niveau". En het is vooral dit laatste type wat zo goed bij mij aansluit. "Dit type is geinteresseerd in spirituele onderwerpen. Hij denkt en leest er veel over. Het is voor hem een troost dat er meer is tussen Hemel en Aarde, (.....) Hij voelt de opdracht om de eenheid te gaan zien in alles". Echt waar, mij op het lijf geschreven. 

 Wat er aan toegevoegd wordt is dit: "De valkuil voor dit type is euforie en manie". Dit klopt!!! en op deze manier heb ik het ook ervaren Vandaar dat het kon gebeuren, dat ik in 2002, lekker in mijn vel zittend, niets aan de hand, in de familiekring liep het ook allemaal lekker, alles was goed, nergens spanningen of problemen. Ik voelde mij heerlijk, inderdaad achteraf euforisch, maar op zich niet verwonderlijk, aangezien ik niet heb mogen doorleren al wilde ik dit heel graag, verstandelijk behoorde dit zeker tot de mogelijkheden. 

Die euforie was dus wel te plaatsen want nu had ik bijna twee mooie studies afgerond, toen sloeg het "noodlot" toe. Voor mij was dat zeker zo, ik had op dat moment mooie plannen voor de toekomst. Het was als een donderslag bij heldere hemel, voor mij, maar absoluut voor mijn man en kinderen, die enorm zijn geschrokken. Dan kom je onwetend met deze symptomen bij de GGZ terecht, dan gaan ze je "behandelen" wat begint met je te stigmatiseren, anders kunnen ze de "juiste" medicatie niet toepassen. 

Meestal word je behandeld door iemand die doet voorkomen of hij weet wat goed voor je is. Het zou mooi zijn als de psychiater die wijsheid in pacht heeft, maar zo is het niet. De "wijsheid" van hem is feitenkennis en veelal standaard uit de DSM-IV, het handboek in de psychiatrie, binnenkort de DSM-V. Na ik heb begrepen worden hier nog meer klachten omschreven, klachten die normaal zijn na een ingrijpende gebeurtenis, als een psychische ziekte. Het boek schijnt te zijn ontstaan uit belangenverstrengeling van verschillende instanties met als hoogste belanghebbende de farmaceutica.  

Bij die instantie kom je als mens met je klacht, die klacht die een symptoom van een oorzaak is, een klacht/symptoom die zo wordt gezien en behandeld dat het je van jezelf vervreemd. De GGZ kijkt nog steeds door de bril van een verouderd mechanistisch wereldbeeld. Zo kunnen ze mensen wel "behandelen" op hun manier, met hun in wezen achterhaalde visie, maar niet begeleiden. Begeleiden is naar mensen luisteren. Behandelen is zeggen wat mensen moeten. Zolang er geen plaats is voor een breder perspectief; waarin het bewustzijn de juiste plek krijgt, is er tussen de psychiater en de cliënt geen goeie verstandhouding mogelijk. Immers de cliënt voelt zich niet serieus genomen.

De psychiatrie beperkt zichzelf behoorlijk met hun denkwijze als zou het bewustzijn alleen in het hoofd zitten. Hiermee doen ze niet alleen zichzelf maar vooral de cliënt tekort. En het onbegrijpelijke hieraan is dat de fysica al jaren is afgestapt van dit mechanistisch denken. Nog gekker is dat ik dit weet als leek. En deze gestudeerde mensen die pretenderen anderen te behandelen, hier volledig aan voorbij gaan. Zoveel invloed heeft dus macht en geld. Vanzelfsprekend wel gekoppeld aan angst, want verandering vergt moed!!! 

Door die economische invloed, verbonden aan macht, wordt de mens in zijn wezen aangetast. Maar laten we dit niet vergeten: "wij laten het ook toe." 

-De wereld, het systeem en wij  
Wat is in deze de schuldvraag? en wie is dan de schuldige? Immers er worden symptomen als ziekte bestempeld en zodanig behandeld. Bij mij was het ontstaan door een gevoeligheid waarvan ik de grenzen niet kende, voor hoeveel andere mensen in de maatschappij geldt dat? Als er alleen maar wordt behandeld, volgens bestaande richtlijnen, n.a.v. cijfertjes, statistieken, gebaseerd op onderzoeken, onderzoeken waarvan meestal niet alle factoren bekend zijn, het onderzoek kost geld, wie betaald dat? dus wie is de belanghebbende.   

Het is bekend dat onderzoeken wel worden gemanipuleerd i.v.m. kosten en winst. Dit speelt allemaal een rol, waar blijf je dan als mens? Een schuldige is niet aan te wijzen in dit huidige systeem met standaard richtlijnen en protocollen waar ze zich achter kunnen verschuilen. Bovendien heb ik niet de behoefte om hier een schuldige aan te wijzen, dit zorgt voor weerstand en verzet. Daarbij komt dat we allemaal in dit schuitje zitten van dit huidige systeem. Er wordt nog steeds uitgegaan van afgescheidenheid, en creëer je weerstand en verzet dan stokt de energie en stroomt de levenskracht niet. 

De overal aanwezige levenskracht die zorgt voor de verbinding. Ik wil niet oordelen of veroordelen, laat dat duidelijk zijn; we hebben allemaal meegewerkt aan deze wereld, veelal onbewust, uit onmacht en onwetendheid. Nu we zo duidelijk inzien dat het onze evolutie geen goed doet, dat we zo niet meewerken. Integendeel; zo'n systeem werkt tegen ons. Het systeem als zodanig is mensontwaardig. Dus....het zal moeten veranderen. Het is mijn idee om hier feitelijke informatie te geven, er zijn zoveel regels en wetten, de meeste mensen denken dat die er zijn voor ons welzijn. 

Dit zou zo moeten zijn, maar waarom is er dan zoveel onvrede, gaat er veel fout in onze overgeorganiseerde maatschappij. Er gebeurt van alles wat het daglicht niet kan verdragen. Het systeem als zodanig werkt niet meer voor de tegenwoordige mens. Er zijn niet voor niets zoveel uitwassen, dat is een symptoom dat de stekker uit dit systeem moet worden getrokken. Dit is een citaat van Carl Gustav Jung: "Misschien is al het verschrikkelijke in zijn diepste wezen "iets" hulpeloos, dat om onze hulp vraagt." Men kan op de werkplek binnen elk systeem zien wat er fout gaat: Wat doe je dan? zeg je: ik heb het niet geweten? of; ik moest zo handelen? hou je je dus van de domme. Wij mensen zijn niet dom. "Ze" willen ons wel dom houden, dat past goed in het huidige systeem; dat aan de economie is gebonden. 

Er is bijna geen nieuwsbericht dat niet over geld gaat. (Ik doe allang aan nieuwsvasten dat bevalt goed.) Eerst economie dan pas de mens. Verkeerde volgorde. De mens zou weer vooropgezet moeten worden, dan volgt als vanzelf een gezonde economie. Een gezonde economie zit niet zo in elkaar dat de ene mens zich verrijkt over de rug van de andere. Eigen verantwoordelijkheid heb ik hoog in het vaandel, jij zit op die plek, of je nu werkt in het ziekenhuis, onderwijs, kantoor of soldaat bent. Vergeet niet: "JE BENT IN DE EERSTE PLAATS EEN MENS." Wat je doet; dat doe jij, jij denkt, jij voelt en handelt, dus kun je niet wegkruipen achter welk systeem dan ook. 

Jij hebt intuïtie, een geweten, een innerlijk weten en verstand als gereedschap meegekregen. Je wordt geacht dit te gebruiken. Werken met ons hart; dat geeft weer kwaliteit van leven. Als we respect hebben voor onszelf en wat we doen; dan hebben we het ook voor een ander. Dat bedoelde ik met de afsluitregel van het vorige blokje: "we laten het gebeuren" Door alles waar ik mij in heb verdiept, vanuit mijn brede interesse, en omdat ik weet dat ik een onterecht stempel heb gekregen werd mij heel veel duidelijk. Wat mij aan de ene kant blijheid verschafte maar aan de andere kant ook droefheid. De droefheid vooral omdat ik inzag wat de ene mens de andere aan kan doen. Onbewust maar ook willens en wetens. 

De sterkere wil schijnbaar in deze wereld altijd macht uitoefenen over de zwakkere. Maar de vraag is hier wel; wie is dan de sterke en wie de zwakkere. Ben jij werkelijk zo sterk als jij het nodig vindt te heersen over je gelijke? Ontleen je hieraan je identiteit en zekerheid? Dat is een kant van mijn droefheid. Ik verdiepte mij in de problematiek van de verschillende geneeswijzen, met name de tegenstelling van de Westerse en de Oosterse. Heel andere uitgangspunten. 

En ook hier: Blijdschap-Droefheid. Blijdschap om wat er allemaal mogelijk is; waar je eigen lichaam allemaal toe in staat is: "het zelf genezend vermogen." Droefheid om de manier waarop het in de westerse geneeskunde wordt ingekrompen; de zienswijze hier is de genezing moet van buiten komen. De symptomen worden veelal aangetoond door machines en meetbare apparatuur. De uitspraak van Voltaire schiet mij te binnen: "Artsen stoppen middelen, waarvan ze weinig weten om ziekten te genezen waarvan ze nog minder weten in mensen van wie ze niets weten." Blijdschap aan de ene kant dus: Dat er zoveel mogelijk is. 

Dan de tegenstelling: men blijft, terwijl de mens èèn geheel is, "Ziel, geest en lichaam," opsplitsen, ze blijven bij dat mechanistische model. Bij de afgescheidenheid. Nog steeds kan ik mij kwaad maken dat een mens niet als volwaardig wordt gezien, door zo'n opgeplakte sticker. Er wordt volledig voorbij gegaan aan de andere kwaliteiten, alleen de beperking wordt gezien. Bovendien wat nog erger is; hij gaat leven naar zijn beperking; de verslagenheid kan zo groot zijn dat hij niet op zoek gaat naar zijn eigen kunnen, zo'n invloed kan zo'n sticker hebben, met alle gevolgen van dien. Want een mens die geen respect meer heeft voor zichzelf, dus niks meer heeft te verliezen, waar is die toe in staat?  

Mensen zijn ongelukkig, worden ziek, komen buiten de maatschappij te staan. Er is geen waardering voor de mens zelf, alleen voor z'n prestaties, bezit en macht. Dit maakt geen mooie mensen die van zichzelf houden, die respect hebben voor zichzelf, immers ze moeten eerst ergens aan voldoen: uiterlijk, studeren, diploma's halen, geld en spullen vergaren, presteren op veel gebieden. Wanneer ben je zo een volwaardig mens. Als je steeds op de letterlijke en figuurlijke weegschaal moet; je moet afvragen: word ik wel goed bevonden, zowel door mezelf en door de rest van de wereld? Met vergelijken kom je nooit bij jezelf uit. 

Jij bent Uniek, nergens is er nog zo'n iemand. Maar door alles standaard te willen en in regeltjes te persen is de maatschappij gegroeid tot wat die nu is. Hokjesgeest, want er zouden eens mensen willen ontsnappen. Die mensen zijn er gelukkig wel, zoeken eigen grenzen op en voelen zich vrij. Sommige manieren van ontsnappen loopt vanuit ons perspectief niet goed af, ik bedoel hiermee; zelfdoding. Mensen die hiervoor kiezen, willen niet dood, maar wel graag een ander leven, dit leven wat ze wordt opgelegd, waar ze zich in moeten passen, dat past hun niet. 

Ons zicht er op is medelijden, onbegrip, natuurlijk verdriet, heel menselijk want die keus is voor ons onbegrijpelijk. Ik heb er grote moeite mee dat mensen niet voor vol worden aangezien. Hierbij heb ik het niet over geestesziekte, hoewel wanneer is dit het geval? Ik ben niet zo weg van "dat is onomstotelijk bewezen". Mensen kunnen anders zijn, denken anders, gedragen zich anders. Dus maar in een hokje stoppen; stempel erop "Niet geschikt," voor wie of wat? En wie beslist dat? Als je als mens niet gekend wordt zoals je bent, doet dat verrekte pijn, om steeds maar te denken dat de anderen wel goedgekeurd zijn door de maatschappij, gewaardeerd worden met geld en goederen, zich kunnen identificeren met hun baan , vrienden en hobby's, etc. 

Je gaat ervan uit dat er iets aan jou mankeert, anderen kunnen immers meekomen in de ratrace. Je wil meedoen, dus aanpassen maar, dat lukt niet op de duur, dan ga je aan jezelf voorbij. Je EGO wil wel, maar je echte ik zegt; zo is het genoeg. Het is ons geboorterecht om volledig mens te zijn. Om onze eigenheid te leven. Dat is in deze maatschappij met het aanverwante systeem bijna niet mogelijk. De mens is gewend zich aan te passen, het is zo gegroeid, het lijkt of het zo hoort. Maar het is NU tot hier en niet verder. Dit systeem is dan ook vastgelopen omdat de mensen buiten spel zijn gezet. Er werken mensen binnen het onderwijs, geneeskunde kortom wat voor systeem dan ook, die niet meer met die opgelegde regels kunnen werken, zij willen wel anders, maar weten ook niet waar te beginnen. 

Ze hebben liefde voor het vak, kosten gemaakt i.v.m. studie, hypotheek andere vaste lasten, levensonderhoud, hebben verantwoording voor het gezin. Stap dan maar eens uit het systeem al ben je het er niet mee eens. Dit is bijna niet te doen, ook al is voor jou duidelijk dat het niet in dienst staat van de mens, terwijl dat het hoofddoel is. Er zijn nogal wat mensen die graag anders zouden willen maar geen idee hebben hoe dit aan te pakken. 

 -Werkelijke spiritualiteit  
Werkelijke spiritualiteit is leven vanuit je kern, in feite onze natuurlijke toestand. Simpel!!! Maar hoe doe je dat? "Jezelf zijn en blijven in een wereld die zich dag en nacht inspant om een ander van je te maken-is het zwaarste gevecht dat een mens kan leveren; en geef het nooit op," dit is een citaat van e.e. cummings. Uit dit citaat, evenals uit het voorgaande, blijkt dat we ons laten afleiden van onze kern. Er bestaat niet echt een eenduidige definitie van spiritualiteit en bijna iedereen heeft weer een andere opvatting over het "onderwerp." Spiritualiteit gaat over alles wat je beweegt, wat zin geeft aan het leven. HET GAAT OVER BEWUST WORDEN.  

Over spiritualiteit bestaan nogal wat misverstanden. Vaak wordt er een scheiding aangebracht van: "zij zijn spiritueel, maar daar hoor ik niet bij, daar ben ik te nuchter voor en hou me niet op met dat zweverige gedoe". Terwijl echte spiritualiteit niet zweverig is. Integendeel. Het dogmatisch geloof is niet spiritueel of misschien een uit z'n verband getrokken vorm, aangezien alles spiritueel is. Ook al zijn mensen niet van een bepaalde Godsdienst, je hoort toch vaak dat ze wel geloven dat er "iets" is. Dit "iets" kunnen ze vervolgens niet concreet maken. 

Dat "iets" zit vaag ergens tussen Hemel en Aarde, met een koppeling naar een eventuele God, Jezus en om het oneerbiedig te zeggen: de hele reutemeteut. Wij weten hoe de meeste Godsdiensten aan de mensen "verkocht" worden, en er op deze manier angst wordt gezaaid. "Gods wil is wet, God straft meteen, God ziet alles, God vind je zo niet lief en Jezus wil jou redden, mits jij je gedraagt volgens de regels van die dogmatische Godsdienst." Er ontstaan oorlogen omdat de ene Godsdienst beter zou zijn dan de andere, wie bedenkt dit? De mens!!! Hoe zal iemand dan kunnen geloven dat "iets" ons tot innerlijke vrede zal leiden? 

In spiritualiteit hoef je niet geloven dat is overal. Spiritualiteit betekend: Bezielde Levenskracht. Onze hele kosmos is bezield. Wie zijn spiritualiteit ontkend, ontkend zijn eigen wezen, onze kern; onze ziel; ons bewustzijn, die vanuit ons hart contact legt met ons Hogere zelf, daar is niks zweverigs aan. Dit is de zin van ons bestaan. Dit is onze kracht, onze levensbron. De bron waar je vandaan komt en weer naar op weg bent. Dat vage "iets". Allemaal zijn we op reis, op levensreis, niet naar een onbekende bestemming, hoe de reis verloopt is onduidelijk en onzeker, we hebben hierbij geen GPS of spoorboekje, alleen ons innerlijk kompas, dat ons vooral de weg wijst in het Hier en NU. "Let, als je naar een doel reist, goed op de weg. 

De weg leert je de beste manier om er te komen." (Paulo Coelho) In het NU leven wij, we kunnen kijken naar het verleden maar er niet in leven, we maken plannen voor de toekomst maar we leven niet in die toekomst. We leven NU. "De beste profeet voor de toekomst is het verleden," een citaat van Lord George Byron, dit is een variatie op "de geschiedenis herhaalt zich". Deze beide gezegdes vind ik zo horen bij het oude paradigma. Een van mijn motto's is: "wat gisteren zo was hoeft vandaag niet zo te zijn". Dan is alles mogelijk, wij hoeven ons niet te beperken. We leven tenslotte in het veld van de onbeperkte mogelijkheden. 

Om ons hier op aan te sluiten is gemakkelijker geworden omdat de sluiers dunner zijn geworden, doordat meer mensen hun spiritualiteit zijn gaan leven, is het collectieve bewustzijn a.h.w. opgetild. Gelukkig gaan steeds meer mensen inzien dat wij persoonlijk kunnen bijdragen aan een wereld zoals wij hem graag zouden zien, dit is de werkelijke betekenis van: "Verbeter de wereld en begin bij jezelf." Dit is absoluut geen loze kreet. Maar laat ik terug komen op onze levensreis met z'n onzekerheden. Met onzekerheid kunnen we slecht overweg, we bouwen, tenminste dat proberen we, allerlei zekerheden in. Het gekke is dat nu juist die zekerheden ons de das omdoen, niets staat meer vast. 

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. dat zie en merk je overal om je heen. Ja nog steeds: "De wereld op drift." We blijven wijzen naar anderen en naar de maatschappij, (politiek) Zij doen het fout, zij moeten veranderen. Natuurlijk moet het veranderen, maar de verandering: Dat zijn Wij!!! We blijven zeuren, mopperen, zijn beurtelings boos dan wel verdrietig en wat al niet meer. Kortom we voelen ons machteloos en dit is een allemachtig rotgevoel, omdat je er totaal niks mee kan. Wat komt er allemaal niet voort uit machteloosheid? 

En het brengt ons geen stap verder. Dus zou ik zeggen: "Neem je spiritualiteit op en stap in jouw kracht, alleen op deze manier zullen we de wereld kunnen veranderen." Iemand anders doet het echt niet voor ons. Wij zijn de wereld. We kunnen ons bewust aansluiten op het collectieve bewustzijn wat wij met ons allen veelal onbewust hebben gecreëerd. Ergens in 2007 schreef ik dit in mijn dagboek: "Gedachtenkracht": Wij zijn zender en ontvanger. Er vinden vele gebeurtenissen plaats in de atmosfeer om ons heen. 

Als we ons open stellen en onze gedachten de vrije loop laten, en we ze slechts waarnemen, zonder te oordelen, komen er andere inzichten op ons pad. Wij fungeren a.h.w. als een satelliet. Belangrijk is wat we er mee doen, geven we ze een positieve of negatieve lading. Kortgezegd: "Liefde of angst." want wat wij uitzenden wordt versterkt. Daarom zijn onze overtuigingen en intenties van belang. Wat wij van belang achten wordt groter, wat aandacht krijgt groeit immers. Gedachten van ons mensen zijn krachten voor de aarde en het Universum waarop en waarin we leven. (....) Zo bezien kunnen we zelfs in ons eentje veel bijdragen aan onze wereld. 

Dus......Wat; Machteloosheid? Sommigen van ons geloven nog steeds dat God goede mensen schiep en dat satan voor het kwade zorgt. Mensen verleidt tot het kwade, waar is dan de eigen verantwoording? Goed versus kwaad, weer die afgescheidenheid. Dualiteit is geen eenheid. In de bijbel staat dat God ons mensen schiep naar zijn evenbeeld, hierdoor is de verwarring ontstaan, wij hebben n.l. van God een mens gemaakt met menselijke eigenschappen, bovendien iemand die de hele wereld regelt. Dan vragen mensen zich af: hoe kan dat? hoe bestaat dat? hoe kan God dit toestaan. Maar we vergeten dat God niks wil!!! 

Ons is de vrije wil gegeven, een heel groot goed. wat er met dat evenbeeld bedoeld wordt is dat wij net als God een wezen zijn uit Liefde geboren en tot onvoorwaardelijke liefde in staat door onze Goddelijke kern: onze spiritualiteit. Dat betekend dat we niet klein en nietig zijn, dat we niet alleen het wezen zijn dat zichtbaar is. Integendeel we zijn zoveel groter door onze innerlijke kracht, die kracht die de sleutel is tot verandering. Dat wij onze spiritualiteit kunnen leven en beleven komt omdat onze ziel voor dit aardse leven heeft gekozen. 

Ons bewustzijn/ziel heeft dit lichaam aangenomen, het voertuig waarmee we ons aards leven kunnen vervullen. Er zal ons niets overkomen wat niet bij ons bewustzijn past. Ook al kunnen we dat op het moment dat er iets onvoorstelbaars gebeurt niet geloven. Dit leven is een leerproces en kent geen toeval alleen synchroniciteit. Het is onvoorstelbaar dat dit ons enige leven zou zijn, afgescheiden van alles en iedereen. Hoe zouden we dan kunnen leren en evolueren? Evolutie is echt niet alleen de technologische vooruitgang gekoppeld aan economische groei. Juist niet, het is een bijkomstigheid. 

Dit is voor de meesten van ons niet zichtbaar omdat het verstand als de motor van alles wordt gezien. Dat is de reden dat de juiste evolutie/spiritualiteit over het hoofd wordt gezien. Of is het niet willen zien? We kunnen toch niet evolueren alleen door overlevering? Kale feiten die soms ook later fout geinterpreteerd schijnen te zijn? Gevoelloze feitenkennis? Hoe valt het te verklaren dat onze kinderen niet blanco worden geboren? Kijk eens in die wijze oogjes van pas geboren baby's, ze hebben wijsheid van zichzelf, als wij louter en alleen onze genen zouden doorgeven was er dan sprake van evolutie, spiritualiteit? 

Die eigen wijsheid van de ziel, raakt onder gesneeuwd door onze opvoeding en schoolopleiding. Immers deze zijn nog steeds voor een groot deel gekoppeld aan dat verouderde mechanistische wereldbeeld. De "wereld op drift" jazeker. Is ontstaan omdat de meeste mensen van nu hier niet meer genoeg aan hebben. Er zit geen uitdaging meer in dit oude systeem, voor de mens van NU heeft het geen waarde meer. Men kan hiervoor geen respect meer opbrengen. Wat zichtbaar is in de maatschappij op veel manieren. Wij mensen zijn Uniek, elk mens is Uniek, van ons is er geen tweede exemplaar. 

O.a. op school wordt voorbijgegaan en dus geen rekening gehouden met de verschillende intelligenties, die o.a. zo omschreven zijn door Deepak Chopra, een Hindoestaanse arts, een zuiver spiritueel ingesteld mens. Een man met een enorm breed perspectief. Bij verschillende intelligenties denk ik ook aan kinderen met een etiket zoals b.v. en o.a.: autisme, syndroom van asperger, ADHD en vormen van dyslexie. Deze kinderen en ook volwassenen met een onterecht etiket, zouden we ze anders bekijken en benaderen zien we wellicht geen beperking maar integendeel kwaliteiten waar we van kunnen leren. 

Dat zal zorgen voor een rijkere en vooral gezondere maatschappij. Beperkingen worden vaak gezien als domheid. Terwijl het dikwijls een andere zienswijze is passend bij het referentiekader en vooral innerlijke wijsheid van die andere mens. Mensen in hun waarde laten is moeilijk als er stickers opgeplakt worden door een in hokjes denkende maatschappij. Door wat ik ben tegen gekomen in mijn leven weet ik dat eigenheid/ authenticiteit; je eigen spiritualiteit heel belangrijk is, niet alleen voor jezelf maar voor iedereen, als je tenminste een betere en mooiere wereld wilt creëren. Als je je zelf open en kwetsbaar durft opstellen, dan waarderen mensen je echtheid, en krijg je het terug. 

Echtheid is natuurlijke geloofwaardigheid dat is niet verbonden aan verstand en denken, maar wordt rechtstreeks gevoeld. En omdat we mensen met elkaar zijn verbonden door een voor ons onzichtbaar web is dit meestal wederzijds. Dit is echt contact. Contact is een uit het Latijn samengesteld woord. Con betekent "met" of samen en tact is afgeleid van "tangere" wat aanraken betekent. Contact is dus een "wederzijdse aanraking". Eigenheid is je spiritualiteit: spiritueel handelen creëert meer spiritualiteit. 

Dat levenskracht stroomt is belangrijk, dit zorgt voor verbinding. Dat het stroomt voel je lijfelijk want hiervoor heeft je hart een antenne. Deze fijne energie die hieruit voortkomt zorgt voor de verandering in de wereld, de verandering die zo nodig is voor de Aarde en de Mensheid, we zijn dus helemaal niet zo machteloos als wij denken. Nog steeds heeft spiritualiteit bij veel mensen een minder goed imago, daarom is ze een onbekende factor, ze is onzichtbaar en daardoor ongrijpbaar. Wie de spiritualiteit in zichzelf "ontdekt" en gebruikt, heeft z'n eigen Tom-Tom, het innerlijk kompas, precies als in de "echte" wereld, alleen werkt deze persoonlijke beter. want deze kan alleen jijzelf instellen, helemaal zelf programmeren. 

Verbinding: als alles met elkaar verbonden is, denk dan eens na, hoeveel mogelijkheden zijn er dan? Alles kan!!! Sommige mensen zeggen: "eerst zien dan geloven," dat behoort bij het oude paradigma. Het nieuwe denken is: "eerst geloven en dan zien". Want bedenk wel; dat echt alles, maar dan ook alles uit de geest is ontstaan; zonder gedachte ontstaat er niets. Als je intentie goed is heb je n.l. verbinding met de energie die jij uitstraalt, die verbinding is er altijd, en is er altijd al geweest. 

We hebben op een veelal onbewust niveau meegewerkt om deze wereld tot stand te brengen. Vandaar dat bewustwording voor ons allemaal belangrijk is, dit weten we door de Quantumwetenschap. Daardoor weten we dat onze gedachten ook energie zijn en zo hun invloed uitoefenen. En met iedere persoon die "ontwaakt" neemt het gewicht van het collectieve bewustzijn toe en wordt ontwaken voor andere mensen gemakkelijker. Tot het omslagpunt is bereikt. Dit is een nieuwe manier van denken die in dit nieuwe tijdperk past. 

En hierin speelt ons innerlijk weten, de sleutel tot bewustzijn, een belangrijke rol. Want alleen de transformatie naar een nieuwe staat van bewustzijn zal een nieuwe Aarde van vrede teweegbrengen. Er wordt ook wel gesproken over een nieuwe hemel, b.v de hemel op aarde, maar de hemel is geen plaats maar juist een staat van bewustzijn. Zelf vind ik het prettig om op deze manier mee te kunnen werken, trouwens i.p.v. collectief bewustzijn wordt het ook wel Christusbewustzijn genoemd, bewust meehelpen de wereld te creëren, dit liever dan maar te blijven zeuren over alles wat fout gaat, of maar blijven zeggen dat we in een belachelijke, krankzinnige wereld leven, die we niet begrijpen. 

Op deze wijze voel ik mij niet meer machteloos. Neem hierin mijn eigen verantwoording. Kapitein op eigen schip, ik bestuur mijn eigen voertuig. Zeg nou zelf; is hier ook maar iets zweverigs aan?" Wij mensen zijn er goed in om anderen na te apen, ook dingen die we in een ander veroordelen, dan werk je mee aan die negatieve spiraal en we willen toch juist die opwaartse, die ons naar een vredige liefdevolle wereld leidt, met plaats voor alles en iedereen? Vrije wil: de vrije wil is een gift, maar kan ook een vloek zijn. 

Veel zaken spelen een rol; door je te vergelijken met anderen; wat zij doen en kunnen, dat zou je ook wel willen, maar dat lukt jou niet. Jaloersheid en frustratie kan het gevolg zijn. Met een ander vergelijken doet meestal geen goed. Je hoeft niet te kunnen wat een ander kan, jij hebt je eigen kwaliteiten. Elk mens is geboren met het gereedschap wat hij in dit leven nodig is, al is het soms even zoeken. Elk mens is gevoelig. In deze verstandelijk ingerichte maatschappij laten we niet graag onze gevoeligheid zien, die verbergen we meestal, zeker voor mensen die we maar half kennen, dit is jammer, onze gevoeligheid woont in ons hart. Het is onze kracht en absoluut niet onze zwakheid. 

Evenals onze slechte eigenschappen, die durven we meestal ook niet toe te geven. Dit is menselijk, we zijn een spiritueel wezen maar we zijn niet heilig. Als ze ons vragen: "Ben je soms jaloers, ben je misschien kwaad?" weten we niet hoe gauw we nee moeten zeggen. Dat "Nee" komt zo snel, zonder er ook maar bij na te denken, of in te voelen of het waar is. Schaam je je voor deze slechte eigenschappen, schaduwkanten worden ze ook wel genoemd. Toegeven aan de ander hoeft niet, maar wees wel eerlijk naar jezelf toe. 

Eerlijk zijn naar jezelf toe schept ruimte en waar ruimte is, is spiritualiteit; de levenskracht die stroomt en verbinding legt. Je ziet het: "Echte spiritualiteit is zo gemakkelijk", dit bedoel ik natuurlijk half grappig. Gewoon de mens zijn die je bent, Je leven leven zoals het voor jou goed voelt, maar tevens de ander de ruimte geven. Een ander behandelen zoals jezelf behandeld wil worden. Kortom: "Jezelf gelukkig maken zonder een ander te benadelen." Gebruik jouw eigen wijsheid die sowieso nooit ten koste gaat van een ander. We hadden het eerder over de levensreis, als je zekerheid kan vinden in de onzekerheid scheelt dat een heel stuk op je reis. 

Je bent nog steeds op reis maar je voelt je thuis, de onzekerheid legt je geen beperking meer op. Je stapt a.h.w. in het grenzeloze, waar is je levensangst gebleven? Conclusie: "Wij zijn de wereld: wij zijn de maatschappij". "Wij leven samen in een bezield Universum." Er is geen zij. Dit is ware Revolutie; een win win situatie. Slachtoffers maken op wat voor manier dan ook, is niet menselijk. "Wij zijn de verandering" De verandering komt voort uit Liefde, liefde en respect voor onszelf en de natuur. De Natuur omvat alles en iedereen. Wij zijn AL-DAT-IS. Dit is Eenheidsbewustzijn."